DATING TECHNIEKEN VOOR STAKEHOLDERS
Je moet het zelf maar eens in de gaten houden. Als onderzoekers uit Harvard universiteit gelijk hebben, dan praten mensen zowat 2/3e van de tijd met elkaar over hun eigen ideeën en ervaringen. Samen opgeteld leidt dit tot een behoorlijke portie langs – elkaar – heen – gepraat, maar anderzijds moet er ook een goeie reden voor zijn. Waarom zouden we het anders doen? En reken maar dat die reden er is.
Als je mensen in functionele MRI-scan legt, en je dus letterlijk in hun brein kan kijken, dan merk je dat wanneer ze over zichzelf of hun ideeën of gevoelens vertellen, er een zone in de hersenen geactiveerd wordt die onder andere zorgt voor de productie van dopamine. Precies dezelfde stof die vrijkomt wanneer je drugs zou nemen. In een bescheidere mate, maar toch. Je praat over jezelf en je voelt: “leuk”.
Een stap verder. Je koppelt wildvreemden aan elkaar met als opdracht om gedurende een kwartier te chatten en kennis te maken. Je gaat na hoeveel vragen er gemiddeld aan de virtuele partner gesteld worden (Als je het echt wilt weten: 6,72).
En dan begint de proef. Dit keer met een opdracht. Aan de helft van je proefgroep vraag je om minder dan gemiddeld vragen te stellen en aan de andere helft meer dan gemiddeld. Na afloop vraag je aan hun partners hoe leuk ze hen vonden. Yep, wie meer vragen stelt, wordt leuker gevonden. Hoe het werkt? “Jij geeft me de kans om veel over mezelf te praten, dat is leuk, dus, jij die dit triggert, bent ook leuk”.
Real life: speed dating. Niemand krijgt een opdracht, iedereen draagt een microfoon en het gaat over een totaal van meer dan 1900 daters. Het succescriterium: wie wil op een vervolgdate? De beste voorspeller dat je partner een rondje verder met je wil? Het aantal vragen dat je hebt gesteld. De reden: ik krijg veel vragen, dus kan ik veel over mezelf vertellen, dus zeggen mijn hersens “lekker” en dus moet de trigger van dit goed gevoel wel mijn gelegenheidspartner zijn. “Op naar het volgende rondje met die meid/gast”.
En stakeholders? Hoe sterker stakeholders ons sympathiek vinden, des te groter de kans dat ze iets voor ons willen doen. Stel dus vooral veel vragen en vervolgvragen. Want één: je komt heel wat te weten over wat voor hen belangrijk is waar je dan later op kan verder bouwen, en twee: je geeft hen de kans om over hun eigen ideeën te vertellen waardoor ze je als persoon meer zien zitten.
Onderzoek leert dat veel of weinig vragen stellen te maken heeft met de aard van het beestje, maar ook dat je kan leren om het vaker te doen. Stakeholdering® leert je niet alleen om meer vragen te stellen, maar ook wélke precies en hoe je dat doet, ook wanneer sommige van je stakeholders je in eerste instantie niet zo goed liggen.