SPEEL JAZZ MET JE STAKEHOLDERS
Gesprekken met stakeholders zijn altijd een evenwichtsoefening. Gelijktijdig moet je een duidelijk doel voor ogen hebben én ook genoeg soepelheid tonen om je aanpak aan te passen aan een situatie die van moment tot moment kan veranderen.
“De grote kracht van jazz is dat een groep mensen samen kan komen en ter plaatse kunst kan creëren, in volledig respect voor de agenda van elk van de muzikanten.”
Je merkt het, dit is een gans anders proces dan bij klassieke muziek waarbij je vertrekt van een vooraf zeer nauwkeurig uitgeschreven partituur waarin alle noten vast liggen. Er blijft nog altijd wel ruimte over voor interpretatie, maar het scenario ligt vooraf vast voor elke muzikant.
Richard Holbrook is een Amerikaanse diplomaat die betrokken was bij zeer veel onderhandelingen. Vaak waren dit grote internationale conflicten. Hij vergeleek die gesprekken vaak met het spelen van jazz. Hij noemde ze “Improvisatie op een thema. Je weet waar je naartoe wil, maar je weet niet hoe je daar zal geraken.”
Laat er geen misverstand over bestaan. Heel vaak zijn jazz muzikanten individualisten, elk met een sterk ego, die toch manieren vinden om iets gezamenlijk te creëren. Niet anders dan wanneer wij samenkomen met verschillende stakeholders die elk hun agenda hebben.
3 vaardigheden die Je moet beheersen om ‘jazz gesprekken’ te voeren
- Wees met je volle aandacht bij je collega gesprekspartners, zowel bij de inhoud van wat ze zeggen als bij hun emoties.
- Weet wanneer je je collega’s kan beïnvloeden en op welke momenten je jezelf aan hen moet aanpassen. In jazz hebben ze daar twee termen voor: soleren, en ‘comping’. Dit laatste is het begeleiden en versterken van wat andere muzikanten doen.
- Wees proactief, bij momenten zelfs provocatief. Neem af en toe een initiatief dat niet direct in de lijn van de verwachtingen ligt, om de zaken te Laten vooruitgaan.
Je zou het haast vergeten: je speelt wel geen jazz als je niet eerst je instrument tot in alle technische perfectie beheerst. Zorg er dus voor dat je altijd goed beslagen op het ijs komt, tot in de puntjes voorbereid. De beroemde choreograaf Maurice Béjart zei het zo: “Voor ik het repetitielokaal binnen kom heb ik elke beweging voor elke danser tot in het kleinste detail uitgetekend. Wanneer ik dan met mijn dansers in de zaal begin te werken, moet ik dit allemaal kunnen vergeten, uit respect voor hun kunstenaarschap en vakkennis. Zo maak ik mijn beste stukken: nauwkeurig voorbereiden, en dan improviseren afhankelijk van de situatie die ik voor me krijg.
